Psychologia pozytywna w edukacji

Panel zatytułowany „Psychologia Pozytywna w edukacji” w założeniach organizatorów, dotyczyć ma dziedziny, w której psychologia pozytywna i jej odkrycia, są szczególnie potrzebne i mogą przynieść wiele korzystnych zmian.

Po pierwsze obszar ten koncentruje się na dzieciach i młodzieży, jako grupie wymagającej – nie tyle wsparcia, ale nieustającej pracy wychowawczej, czy wręcz formacyjnej. Celem pracy z dziećmi i młodzieżą, na każdym szczeblu edukacji, jest bowiem kształtowanie prawidłowych wzorców zachowań, umiejętności budowania relacji, adekwatnych sposobów reakcji emocjonalnych, czy poprawnego sposobu myślenia.

 Aktualnie coraz więcej danych empirycznych pokazuje, że psychologia pozytywna może pomóc w rozwiązaniu problemów przejawiających się w wielu aspektach funkcjonowania młodych ludzi, w tym:

• trudnościach ze rozumieniem swoich i cudzych emocji oraz zachowań z tych emocji wynikających,

• braku prawidłowych wzorców zachowań w sytuacjach konfliktowych,

• braku przywiązania do wartości wspólnotowych, odpowiedzialności i współpracy,

• pesymistycznym stylu myślenia, obniżającym motywację do pokonywania trudności,

• zachowaniach agresywnych i postawach lekceważących innych, szczególnie odmiennych członków grupy,

• problemach z własną tożsamością i wynikającym z tego lęku przed różnorodnością i odmiennością.

Kolejnym obszarem, który w ramach całego systemu edukacji wydaje się być pomijany, to aspekt relacji innych społecznych uczestników tego procesu: a mianowicie rodziców i społecznego otoczenia szkoły. Relacje pomiędzy nauczycielami a rodzicami, szkołą i osobami nią zarządzającymi a najbliższą jej lokalną wspólnotą – to kolejna dziedzina, w której uświadamianie wzajemnych zależności, relacji, budowanie współodpowiedzialności, choć konieczne, wydaje się niepokojąco zaniedbane.

Źródło: www.swps.pl